Mijn uitvalsbasis was de Dr. L. Alma Schoolwerktuin, waar jaarlijks ruim 550 kinderen van omliggende basisscholen gedurende 1 jaar een eigen stukje grond in bruikleen hebben. Deze tuin, in 1960 buiten de toenmalige stadsrand aangelegd, ligt inmiddels midden in de oprukkende Zuidas. Volgens de huidige plannen zal de Dr Alma schoolwerktuin worden verplaatst naar een locatie buiten de Zuidas.
In mijn ogen is de schooltuin een parel op de Zuidas; aards en hemels tegelijk.
Hoe lang lukt het nog om de stad te ontwijken kun je je afvragen en zou het niet interessant zijn om aansluiting te zoeken bij je eigen stad ?
Een andere vraag die bij mij opkwam: kantoortuinen, zowel private als openbare, ze hebben gemeen dat het dikwijls slechts kijktuinen zijn. Hoe zouden het levende plaatsen kunnen worden ?
Zo ontstond de gedachte aan een gecombineerde school-kantoortuin: een dynamische tuin die een uitdrukking is van deze tijd en waar verschillende bewoners van de Zuidas kunnen ervaren dat ook de stad een landschap is waarin je je betrokken kunt voelen.
Ik hield een aantal lezingen over de Zuidas en De Zuidastuin (Nicolaaskapel /2004 en hoofdkantoor ABN-Amro/2005) en richtte een initiatiefgroep van betrokkenen op die de haalbaarheid van De Zuidastuin onderzocht. In een vervolgopdracht van het Virtueel Museum Zuidas bracht ik hiervan verslag uit. Aan de hand van dit verslag onderzoekt Projektburo Zuidas of er mogelijkheden zijn om de Zuidastuin daadwerkelijk te realiseren.
|